Kitap: Dante Kulübü (Dante Club) ve 4'ün Kuralı (The Rule of Four)

Ne zamandir usengeclikten yine bloga yazi koyamadim. Bu yazida iki kitap anlatarak kendimi affettirmeyi planliyorum. Bu iki kitap da hemen hemen ayni turde (polisiye roman) o yuzden de onlari bir arada anlatmakta fayda var.



Dante Kulübü (Dante Club) 2003’de piyasaya cikmis, cok unlu olmus ve ardindan gelen bu tur edebi polisiye kitaplarin onunu acmis. Kitap 1865 yilinda Boston’da geciyor. Harvard Universitesi’nin emekli profesoru ve Amerika’nin en unlu ozanlarindan biri Henry Wadsworth Longfellow, Dante’nin Ilahi Komedya kitabini Italyanca’dan Ingilizce’ye cevirmeye baslamis. Etrafinda yine Dante heveslileri baska Harvard Universitesi hocalari var ve bunlar bir Dante klubu olusturmuslar, hizla Dante’yi Amerika’ya tanitacak bu eseri tamamlamaya calisiyorlar. O sirada Boston’da bir takim cinayetler islenmeye basliyor. Klup uyelerimiz farkediyorlar ki bu cinayetler aslinda tam da Dante’nin kitabinin cehennem bolumunde anlattigi cezalar gibi islenmis, yani birileri Dante’nin cezalarini hayata geciriyor. Boylece bir cesit edebi katilin pesine dusuyorlar.
Dogrusu ben bu kitabi yaz basinda aldim ve bir kac kez baslayip baslayip biraktim. Nedense ilk bolum son derece de surukleyici olmakla beraber, ikinci bolumun basindaki 5-10 sayfalik kismi bir turlu gecemedim. Sonra bir gece hadi bir hirsla su bolumu atlatayim diyerek basladim okumaya ve gercekten cok keyifle, sonunu oldukca merak ederek okudum. Sanirim ilk bolumde bu kadar takilmamin sebebi bir cok karakterin bir anda okuyucuya tanistiriliyor olmasi ama yazar bir yandan da birbirinden kolaylikla ayirt edilecek, aklimizda yer eden karakterler yazamamis, en azindan kitabin giris kisminda. Unutmadan, kitap karakterleri gercek hayatta yasamis kisiler, zaten yazar da onlar hakkinda epey arastirma yapmis ama cinayet temasini kendi uydurmus.
Genel olarak surukleyici olmakla beraber kitabin buyuk bir problemi var ve daha sonra okudugum bir cok yorum da ayni sorunu dile getiriyordu. Iyi bir polisiye roman okuyucuya katilin/suclunun kim oldugunu anlayabilecegi kucuk ipuclari birakir ki sonunda ortaya suclu ortaya ciktiginda okuyucu “hadi be!” desin, ya da onceden tahmin edebildigi icin kendini tebrik etsin. Ne yazik ki bu kitapta katil daha onceden hic bilmedigimiz, tahmin etmemize imkan ihtimal olmayan bir karakter. Dolayisiyla kitabin sonu bu acidan biraz hayal kirikligi oluyor. Bir de Amerikan ic savasi ile ilgili bir alt soylemi var kitabin ki bazi kisimlarda cok gerekli miydi bundan bahsetmek diye dusunduruyor insani.



4’un Kurali (Rule of Four) iste Dante Kulubu’nun basarisi uzerine yazilmis kitaplardan. Bu kitap da 15. yy’da yazilmis gizemli bir kitabin sirrini cozmek uzerine kurulmus. Kahramanlarimiz dort tane Princeton ogrencisi oda arkadasi. Kitabin ana kahramani Tom’un babasi profesormus ve hayatini bu kitaba adamis. Tom yillar sonra Princeton’a ogrenci olarak geliyor. Oda arkadasi Paul da tipki Tom'un babasi gibi bitirme tezini bu kitap uzerine yazmaya karar veriyor ve bu arada kitaba ve onun gizemine kapiliyor. Peki kitabin icinde barindirdigi sir ne?
Dogrusu ben bu kitabi Dante’den once okudum. Ozellikle bazi diyaloglar ve sahneler cok amatorce yazilmis gibi geldiyse de genel olarak eski bir kitabin gizeminin pesinde kosma hikayesini cok sevdim. Tabi sonra Dante’yi okuyunca gordum ki bu aslinda yeni bir sey degilmis, Matthew Pearl bu isi cok daha ala bir sekilde Dante’de yapmis. O yuzden size de tavsiyem bu kitaptan gercekten zevk almak istiyorsaniz Dante’den once okuyun. Yalniz obur kitaptan onemli bir farki universite ogrencisi karakterler cok daha sevimli ve akilda kalici. Ozellikle o yaslarda tanidiklariniz varsa onlara tavsiye edebilirsiniz. Ya da benim gibi her dakika universite ogrencileriyle hasir nesir oluyorsaniz siz de kitabi daha cok begenebilirsiniz.